سیاه مشق

دعای روز ششم:

اَللّـهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِكَ، وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ
خدايا در اين ماه به خاطر دست زدن به نافرمانيت خوارم مساز و تازيانه هاى عذابت را بر من مزن

وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ، بِمَنِّكَ وَاَياديكَ، يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ
و از موجبات خشمت بدان نعمت بخشى و الطافى كه نسبت به بندگان دارى دورم بدار اى آخرين حد اشتياق مشتاقان

در روز ششم، طبق این دعا چه می خواهیم؟

اَللّـهُمَّ لا تَخْذُلْنى خدایا، خوارم مساز. خداوند با این همه رحمتش چطور انسان را خوار می سازد؟ خداوند خوار نمی سازد. انسان به واسطه معصیت و گناهانش است که خود را خوار می سازد. و من معترف هستم به خطاهایم. از خداوند می خواهم که لِتَعَرُّضِ مَعْصِيَتِك بواسطه تعرض بر نافرمانی او و معصیت هایم، مرا پیش دیگران و خودش خوار نسازد. و به طور ضمنی از خداوند می خواهم آثار گناهان قبلی ام را محو کند، گناهانم را ببخشاید و نگذارد که گناه دیگری مرتکب شوم که خواری را به دنبال داشته باشد. این دعا و کمک را از خداوند دارم.

وَلاتَضْرِبْنى تازیانه های عذابت را بر من نزن. چرا سیاط و تازیانه ها، چرا من انسان با هشدارها و انذارها بیدار نمی شوم و با یک تازیانه به راه نمی آیم که خداوند مرا به تازیانه های عذابش بزند؟ بِسِياطِ نَقِمَتِكَ کتک زدن در مرحله اخر تربیت است. نکند که من به مرحله اخر تربیتم رفته باشم که خداوند مرا به تازیانه های عذابش بزند بلکه بیدار شوم و شاید زیر این تازیانه ها، در عذاب الهی، جان دهم…

و مرا دور گردان از چیزهایی که موجبات خشم و غضب تو را به دنبال دارد موجِباتِ سَخَطِكَ گاهی یک گناه از فردی خاص، باعث خشم و سخط الهی می شود. و خداوند بعد از آن دیگر او را نمی بخشاید. یکی از چیزهایی که سخط و غضب خدا را در پی دارد، خشم و غضب والدین است. پیامبراکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند: رِضَى اللَّهِ مَعَ رِضَى الْوَالِدَيْنِ وَ سَخَطُ اللَّهِ مَعَ سَخَطِ الْوَالِدَيْن[1] خشنودى خدا در خشنودى پدرو مادر است و ناخشنودى خدا در ناخشنودى پدر و مادر. دروغگویی، از دیگر مواردی است که خشم الهی را در پی دارد. امام علی علیه السلام می فرمایند: يَكتَسِبُ الكاذِبُ بكِذبِهِ ثلاثا : سَخَطَ اللّه ِ علَيهِ و ….[2] دروغگو با دروغگويى خود سه چيز به دست مى آورد: خشم خدا و …

بِمَنِّكَ وَاَياديكَ ایادی، به معنای نعمت هاست. چنانچه خداوند متعال به حضرت داوود علیه اسلام فرمود: اذْكُرْ أيادِيَّ عِندَهُم . ایادی و نعمتهای مرا به یادشان آور. روایت از پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم است که می فرمایند خداوند به حضرت داوود علیه السلام فرمود: أحْبِبْني و حَبِّبْني إلى خَلْقي . قالَ : يا رَبِّ ، نَعَم أنا اُحِبُّكَ ، فكيفَ اُحَبِّبُكَ إلى خَلْقِكَ ؟ قالَ : اذْكُرْ أيادِيَّ عِندَهُم ، فإنَّكَ إذا ذَكَرْتَ لَهُم ذلكَ أحَبّوني . [4] مرا دوست بدار و نزد خلقم نيز محبوب گردان. عرض كرد: پروردگارا! من كه دوستت دارم اما چگونه تو را نزد بندگانت محبوب گردانم؟ فرمود: نعمتهايى را كه به آنان داده ام گوشزدشان كن كه اگر خوبيهايم را يادآورشان شوى مرا دوست خواهند داشت.

يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ ای خدایی که منتهای رغبت مشاقان تویی.

———————–
[1] علامه مجلسى، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، 42جلد، اسلاميه - تهران، چاپ: مكرر، مختلف، ج‏71 ، ص 80.
[2] عبد الواحد تميمى آمدى، تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، 1جلد، دفتر تبليغات - قم، چاپ: اول، 1366 ش، ص: 221.
[3] اليَدُ: النِّعْمة لسان العرب، ج‏15، ص: 419
[4] علامه مجلسى، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، 42جلد، اسلاميه - تهران، چاپ: مكرر، مختلف، ج‏67، ص: 22.