سیاه مشق

در پست قبل عنصر اول را که منطق و عقل در حرکت امام حسین سلام الله علیه بود خواندیم.
پای صحبت مقام معظم رهبری، دامت برکاته، می نشینیم تا حکمت بیاموزیم و ببینیم عنصر دوم حرکت امام حسین سلام الله علیه که بر پایه عقل و منطق نیز هست چیست و کجای جریان، نمود پیدا کرده است.

ایشان می فرمایند:

« عنصر دوم، حماسه است؛ يعني اين مجاهدتي که بايد انجام بگيرد، بايد با عزت اسلامي انجام بگيرد؛ چون «العزّةللَّه و لرسوله و للمؤمنين». مسلمان در راهِ همين حرکت و اين مجاهدت هم، بايستي از عزت خود و اسلام حفاظت کند. در اوج مظلوميت، چهره را که نگاه مي‏کني، يک چهره‏ ي حماسي و عزتمند است. اگر به مبارزات سياسي، نظاميِ گوناگونِ تاريخ معاصر خودمان نگاه کنيد، حتي آنهايي که تفنگ گرفته‏ اند و به جنگ روياروي جسمي اقدام کرده‏ اند، مي‏ بينيد که گاهي اوقات خودشان را ذليل کردند! اما در منطق عاشورا، اين مسأله وجود ندارد؛ همان جايي هم که حسين ‏بن‏ علي (عليه‏ السّلام) يک شب را مهلت مي‏ گيرد، عزتمندانه مهلت مي‏ گيرد؛ همان جايي هم که مي‏ گويد: «هل من ناصرٍ» - استنصار مي‏ کند - از موضع عزت و اقتدار است؛ آن جايي که در بين راه مدينه تا کوفه با آدم‏هاي گوناگون برخورد مي‏ کند و با آنها حرف مي‏ زند و از بعضي از آنها ياري مي‏گيرد، از موضع ضعف و ناتواني نيست؛ اين هم يک عنصر برجسته‏ ي ديگر است. اين عنصر در همه‏ ي مجاهداتي که رهروان عاشورايي در برنامه‏ ي خود مي‏ گنجانند، بايد ديده شود. همه‏ ي اقدام‏ هاي مجاهدت‏ آميز - چه سياسي، چه تبليغي، چه آن‏جايي که جاي فداکاري جاني است - بايد از موضع عزت باشد. در روز عاشورا در مدرسه‏ ي فيضيه، چهره‏ ي امام را نگاه کنيد: يک روحاني‏ اي که نه سرباز مسلح دارد و نه يک فشنگ در همه‏ ي موجودي خود دارد، آن‏چنان با عزت حرف مي‏زند که سنگيني عزت او، زانوي دشمن را خم مي‏ کند؛ اين موضع عزت است. امام در همه‏ ي احوال همين‏طور بود؛ تنها، بي‏ کس، بدون عِدّه و عُدّه، اما عزيز؛ اين چهره‏ ي امام بزرگوار ما بود. خدا را شکر کنيم که ما در زماني قرار گرفتيم که يک نمونه‏ ي عيني از آنچه را که بارها و سال‏ ها گفته‏ ايم و خوانده ‏ايم و شنيده‏ ايم، جلوي چشم ما قرار داد و به چشم خودمان او را ديديم؛ و او، امام بزرگوار ما بود.»[1]

————————-

[1] بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در ديدار روحانيان و مبلغان در آستانه‏ ى ماه محرم، 1384/11/05